Ερείπια μεγάλου πύργου σε ελαφρά υπερυψωμένο σημείο ανάμεσα σε χωράφια 3 χιλιόμετρα ανατολικά της Ευκαρπίας Σερρών και περίπου 850 μέτρα από τη δυτική όχθη του ποταμού Στρυμόνα. Βρίσκεται 250 μέτρα από τον επαρχιακό δρόμο προς Νιγρίτα και είναι εύκολα ορατός.

Από τη θέση του διακρίνονται στο ορίζοντα, εκτός από την Ευκαρπία, ο πύργος Μαρμαρίου, ο πύργος Χάνδακα, η Παλαιοκώμη και το Ροδολίβος.

Ιστορία

Ο πύργος δεν αναφέρεται από ιστορικές πηγές ούτε διασώζονται βυζαντινά έγγραφα σχετικά με το ιδιοκτησιακό του καθεστώς.

Αναφέρεται και σαν πύργος Μούντζιανης ή Αμούτζιανης, ονομασία που οφείλεται σε βυζαντινό προάστειον (οικισμό) με την ονομασία (η) Μούντζιανις που βρισκόταν σε αυτό το σημείο. Το εν λόγω προάστειον ανήκε στην αγιορείτικη σερβική Μονή Χιλανδαρίου, σύμφωνα με Χρυσόβουλον του 1299 του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου.

Το πιο πιθανό δηλαδή είναι ο πύργος να ήταν ένας από τους μοναστηριακούς πύργους που υπήρχαν στην κοιλάδα του Στρυμόνα και ήταν παρόμοιοι με τους αντίστοιχους πύργους της ίδιας πάνω-κάτω περιόδου που υπήρχαν στη Χαλκιδική. Οι πύργοι αυτοί χρησίμευαν για την προστασία των μετοχίων των Μονών του Αγίου Όρους (στη συγκεκριμένη περίπτωση της Μονής Χιλανδαρίου κατά πάσα πιθανότητα). Χρησίμευαν επίσης σαν διοικητικά κέντρα των μετοχίων, αλλά και σαν αποθηκευτικός χώρος γεωργικών προϊόντων.

Ο πύργος, με βάση τον τρόπο κατασκευής του και τα λίγα που ξέρουμε για την ιστορία της περιοχής, χρονολογείται στα μισά του 14ου αιώνα.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Ο πύργος έχει σχεδόν τετραγωνική κάτοψη με εσωτερικές διαστάσεις 6,5✖7,0 μέτρα, πάχος τοίχων 2 μέτρα και μέγιστο σωζόμενο ύψος 7 μέτρα.

Σήμερα έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά η ΝΔ και η ΝΑ πλευρά του με τις αντίστοιχες γωνίες. Οι τοίχοι υποστηρίζονταν εξωτερικά από 12 αντηρίδες από τις οποίες σώζεται μόνο μία. Εσωτερικά διακρίνονται τμήματα των βάσεων των τόξων που συγκρατούσαν τη θολωτή οροφή του πρώτου ορόφου. Αρχικά ο πύργος πρέπει να ήταν τριώροφος.

Πηγές