Μικρό φρούριο στη μέση περίπου του φαραγγιού της Πετρούσσας, στο βόρειο τμήμα του νομού Δράμας, ανάμεσα στα χωριά Πύργοι και Πετρούσσα.

Το σημείο είναι στρατηγικό καθώς επιτηρεί ένα από τα περάσματα από την Βαλκανική ενδοχώρα προς τους κάμπους της Μακεδονίας.

Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία

Το φαράγγι όπου βρίσκεται το φρούριο είναι αντιπροσωπευτικός τύπος Κλεισούρας.Τη στενωπό ανάμεσα στους Πύργους και την Πετρούσσα διέσχιζε ένας καλοφτιαγμένος λιθόστρωτος δρόμος που κατασκευάστηκε την Πρωτοχριστιανική περίοδο και ο οποίος σώζεται ακόμα σε αρκετά σημεία.

Ο δρόμος αυτός ήταν ένας από τους βασικούς κάθετους άξονες που διέσχιζαν τη Ροδόπη ξεκινώντας από την πεδιάδα των Φιλίππων όπου υπήρχε διασταύρωση με την Εγνατία οδό και κατέληγε στη Φιλιππούπολη, το σημερινό Πλόβντιβ της Βουλγαρίας.

Φαίνεται πως κατά την πρώιμη Βυζαντινή εποχή, μέχρι τον 6ο αιώνα, η δίοδος ήταν σημαντική και η περιοχή είχε κίνηση, οπότε γνώρισε κάποια οικονομική και πληθυσμιακή άνθηση. Υπάρχουν εκεί γύρω πολλά κατάλοιπα εκείνης της περιόδου, όπως κάστρο, πύργοι υδραγωγείο, οικιστικά λείψανα κ.λπ.

Μετά τον 6ο αιώνα όταν άρχισαν επιδρομές βαρβάρων (Σλάβων κ.ά) και κυρίως όταν η σημερινή Βουλγαρία έπαψε να είναι Βυζαντινή επαρχία, ο δρόμος έπαψε να είναι πολυσύχναστος και η περιοχή φαίνεται πως παρήκμασε, καθώς δεν βρέθηκαν σημαντικά λείψανα από μεταγενέστερες περιόδους.

Ιστορία

Το φρούριο ήταν ένα από τα οχυρά που προστάτευαν τον δρόμο μέσα από το φαράγγι. Και πιθανόν να ανήκει στην ίδια εποχή με το Κάστρο που διασώζεται ανατολικά από το χωριό Πύργοι (δεν περιλαμβάνεται ακόμα στον Καστρολόγο) για το οποίο είναι γνωστό ότι έχει δύο οικοδομικές φάσεις, μία στον 8ο αι. μ.Χ και μία στον 11ο αιώνα.

Μπορεί πάντως να είναι και αρκετά παλαιότερο.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Πρόκειται για μικρό οχυρό που καταλάμβανε μια έκταση γύρω στο μισό στρέμμα. Προφανώς ήταν αμιγώς στρατιωτική εγκατάσταση και όχι κάποιος οικισμός.

Δεν πρόκειται για περίκλειστη οχύρωση αλλά για διατείχισμα σε σχήμα Γ που προστάτευε την πρόσβαση σε μια βραχώδη μύτη που επιτηρεί την κλεισούρα λίγο πιο βόρεια από την ένωση δύο χαραδρών.
Η οχύρωση διαθέτει δύο ορθογώνιους πύργους και τάφρο/παγίδα.

Πηγές