Το Πολυνέρι είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο όπου ένας οικισμός κατοικείται αδιαλείπτως από την παλαιολιθική εποχή έως σήμερα. Ανάμεσα στα απομεινάρια των διαφόρων περιόδων, υπάρχουν και τα ερείπια μικρού κάστρου, που μάλλον κτίστηκε κατά την ύστερη αρχαιότητα, αλλά χρησιμοποιήθηκε και κατά το Μεσαίωνα.

Ιστορία

Ο οχυρωμένος οικισμός στο Πολυνέρι (παλαιότερα Κούτσι) του τέως Δήμου Συβότων βρίσκεται στην ανατολική πλαγιά του όρους Βραχωνάς, σε σημείο το οποίο ελέγχει οπτικά την παραλιακή πεδιάδα της Πλαταριάς.

Δεν υπάρχουν καθόλου ιστορικά στοιχεία ή πηγές που να μας ενημερώνουν για την ιστορική εξέλιξη του οχυρωμένου οικισμού κατά την πάροδο των αιώνων. Η απαρχή του ορίζεται μάλλον κατά τον 4ο αι. π.Χ., όταν δημιουργούνται και οι περισσότεροι οικισμοί της Θεσπρωτίας, επιζεί κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και καταστρέφεται μάλλον μαζί με τις υπόλοιπες ηπειρωτικές πόλεις το 167 π.Χ. από τους Ρωμαίους, μετά την ήττα του Περσέα στην Πύδνα.

Την περίοδο αυτή ή και αργότερα στη βορειοδυτική γωνία του αρχαίου οικισμού κατασκευάζεται μικρό κάστρο τριγωνικής κάτοψης, το οποίο φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε και κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Στα νεότερα χρόνια ο οικισμός επεκτείνεται και εκτός των τειχών. Λόγω ακριβώς αυτής της συνεχούς διαχρονικής κατοίκησης, με εξαίρεση την οχύρωση, ελάχιστα κατάλοιπα των αρχαίων χρόνων έχουν διατηρηθεί στο εσωτερικό του οικισμού και περιορίζονται -ως επί το πλείστον- σε απλά λαξεύματα θεμελίωσης πάνω στο φυσικό βράχο.

Πηγές